ေတြ႔ေနက်ျမင္ကြင္းေတြ၊ ေတြ႔ေနက်လူေတြရွိတဲ့ လမ္းကေလးထဲ ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေနမိျပန္တယ္။ ဘာမွမထူးဆန္းတဲ့ သစ္ပင္ေတြ လူေတြ ကားေတြ ဒီရွဳခင္းေတြ ဒီမ်က္ႏွာေတြပါပဲ။ အိမ္ထဲကေခြးကေလးေတြ လမ္းေလွ်ာက္ေခၚထုုတ္လာတဲ့လူေတြလည္း ေတြ႔ရတယ္။ တခါတေလ စကူတာေတြ စက္ဘီးေတြ ေနာက္ကလာတဲ့အခါ အသံၾကားတာနဲ႔ သတိထားၿပီး ေဘးကပ္ေပးရတာေတာ့ရွိတယ္။ မနက္ခင္းဆိုုေတာ့ လူေတြမ်က္ႏွာေတြဟာ လန္းလန္းဆန္းဆန္းရွိေနတုုန္းလိုုပဲ။ ဒါေပမယ့္ မျပံဳးၾကဘူး။ စက္ရုုပ္ေတြလိုုပဲ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးသြားေနၾကတာ။ ေရစီးေရလာအတြက္ေဖာက္ထားတဲ့ ေျမာင္းၾကီးရဲ႕ေဘးေရာက္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းက ခဏရပ္ၿပီး ေအာက္ဘက္ကိုု ငံု႔ၾကည့္လိုုက္မိတယ္။ ေျမာင္းၾကီးထဲမွာ ေရသိပ္မရွိေသးဘူး။ ခါတိုုင္းဆိုု ေရေတြတသြင္သြင္စီးေနတာကိုု ေတြ႔ရၿပီး ဘူတာနဲ႔နီးတဲ့ ေျမာင္းအထက္ဘက္ေရာက္ရင္ ဘာငါးမွန္းမသိတဲ့ ငါးၾကီးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနတာကိုု ေတြ႔ရတတ္တယ္။ အရင္ကဆိုု ငါးမွ်ားေနတဲ့လူေတြကိုု ေတြ႔ရေသးတယ္၊ ခုုေတာ့ ငါးမဖမ္းရလိုု႔ ဆိုုင္းဘုုတ္တပ္ၿပီး ဒါဏ္ေငြရိုုက္လိုုက္ေတာ့ မေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ ေျမာင္းၾကီးရဲ႕အနက္က ၄-၅မီတာေလာက္ ရွိမလားပဲ။ အေပၚကေန ခုုန္ခ်ရင္ က်ိဳးပဲ့တာေလာက္ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ေအာက္ဘက္ကိုုတခ်က္ထပ္ငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္းက ဘယ္လိုုေၾကာင့္ အဲသလိုုအေတြးမ်ိဳး ဝင္လာရတာပါလိမ့္လို႔ ေတြးမိတယ္။ တေန႔က Nနဲ႔ ကိုုယ္ ေျပာမိတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေခါင္းထဲ ျပန္ေရာက္လာတယ္။
N : ေပ်ာ္ေအာင္ေနေလ ဒါမွ ဘဝကတန္မွာ
ကိုုယ္ : ေပ်ာ္ေနၿပီးၿပီေလ တန္ေနပါၿပီ သြားမယ္ဆိုု သြားလိုု႔ရၿပီ
N : ေသမွ မေသရဲတာ၊ ေသနပ္လြယ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းသား၊ တခ်က္ထဲပဲ၊ က်န္တာေတြက်ေတာ့ ေၾကာက္တယ္၊ ေရဆိုုလည္း ၁၅မိနစ္ေလာက္မြန္းမလားပဲ
ကိုုယ္ : အင္း အေသမလွဘူး ပုုပ္ပြေပၚလာမွာ
N : ေသၿပီးရင္ ရင္ဖြင့္စရာလည္း ရွိေတာ့မွာ မဟုုတ္ဘူးေနာ္
ကိုုယ္ : ေသၿပီးမွ ရင္ဖြင့္စရာလား ေသနပ္လိုုခ်င္ရင္ ေနာက္တခါ က်ိဳက္ထီးရိုုး ေရာက္တဲ့အခါ ဝယ္ခဲ့လိုုက္မယ္
N : လုုပ္ၿပီ၊ မေသခ်ာဘူးေလ၊ ကိုုယ္ခ်စ္တဲ့သူဆိုု ေသၿပီးလည္း လိုုက္ၾကည့္ေနမိမွာ၊ တနည္းနည္းနဲ႔ သူသိေအာင္ျပမိဦးမွာ
ကိုုယ္ : အထပ္၂ဝေလာက္က ခုုန္ခ်ရင္ေတာ့ ေသခ်ာေလာက္ပါတယ္
N : ရုုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ၾကီး ျဖစ္မွာေလ ျမင္ၾကည့္ေပါ့ အဲလိုုလည္း အပ်က္မခံႏိူင္ဘူး
ကိုုယ္ : ေတာ္ပါေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လိုုက္ပါေတာ့
N : ေသဖိုု႔စဥ္းစားရင္ ဘယ္အက်ၤ ီနဲ႔ေသရမလဲစဥ္းစားရတာနဲ႔တင္ ေခါင္းေျခာက္လိုု႔ ဆက္မစဥ္းစားႏိူင္ဘူး (HaHa react ေပးမိ)
ကိုုယ္ : ေသမေနပါနက္ေတာ့ ဒါမွမဟုုတ္ အိပ္ေဆးအလံုုး၅ဝေလာက္ ခ်ပစ္လိုုက္ရင္ေရာ
N : ေသကာနီးမွ ကံက အေကာင္းလြန္တာမ်ိဳး၊ ဒါမွမဟုုတ္ အဆိုုးလြန္တာမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး မေသမရွင္ျဖစ္ေနမွ ေသေၾကာင္းၾကံစည္မွႈနဲ႔ တရားအစြဲက ခံရဦးမယ္ (HaHa react ေပးမိ)
N : ၾကိဳးဆြဲခ်ဖိုု႔ကလည္း ၾကိဳးခ်ည္ဖိုု႔ အရပ္က မမီျပန္ဘူး
ကိုုယ္ : မ်က္ျပဴး လွ်ာထြက္ အေသမလွ မဟန္ေသးပါဘူး
N : အိမ္ကလူေတြလည္း အလုုပ္ရွဳပ္ဦးမယ္ ငါ့သမီးေလး ဘယ္သူမ်ားစိတ္ညစ္ေအာင္ လုုပ္သလဲဆိုုၿပီး
ကိုုယ္ : က်န္ရစ္သူေတြ တိုုင္ပတ္မွာ အမွႈပတ္မွာပဲ
N : အဲ့က်ရင္ ယူတိုု႔အကုုန္ပါၿပီ၊ စကားေျပာေနက်လူေတြ
ကိုုယ္ : ေအးေလ၊ ယူလည္း အမွႈတြဲထဲပါတယ္၊ အိုုင္ေသရင္…
ကိုုယ္ : ေပ်ာ္ေနၿပီးၿပီေလ တန္ေနပါၿပီ သြားမယ္ဆိုု သြားလိုု႔ရၿပီ
N : ေသမွ မေသရဲတာ၊ ေသနပ္လြယ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းသား၊ တခ်က္ထဲပဲ၊ က်န္တာေတြက်ေတာ့ ေၾကာက္တယ္၊ ေရဆိုုလည္း ၁၅မိနစ္ေလာက္မြန္းမလားပဲ
ကိုုယ္ : အင္း အေသမလွဘူး ပုုပ္ပြေပၚလာမွာ
N : ေသၿပီးရင္ ရင္ဖြင့္စရာလည္း ရွိေတာ့မွာ မဟုုတ္ဘူးေနာ္
ကိုုယ္ : ေသၿပီးမွ ရင္ဖြင့္စရာလား ေသနပ္လိုုခ်င္ရင္ ေနာက္တခါ က်ိဳက္ထီးရိုုး ေရာက္တဲ့အခါ ဝယ္ခဲ့လိုုက္မယ္
N : လုုပ္ၿပီ၊ မေသခ်ာဘူးေလ၊ ကိုုယ္ခ်စ္တဲ့သူဆိုု ေသၿပီးလည္း လိုုက္ၾကည့္ေနမိမွာ၊ တနည္းနည္းနဲ႔ သူသိေအာင္ျပမိဦးမွာ
ကိုုယ္ : အထပ္၂ဝေလာက္က ခုုန္ခ်ရင္ေတာ့ ေသခ်ာေလာက္ပါတယ္
N : ရုုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ၾကီး ျဖစ္မွာေလ ျမင္ၾကည့္ေပါ့ အဲလိုုလည္း အပ်က္မခံႏိူင္ဘူး
ကိုုယ္ : ေတာ္ပါေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လိုုက္ပါေတာ့
N : ေသဖိုု႔စဥ္းစားရင္ ဘယ္အက်ၤ ီနဲ႔ေသရမလဲစဥ္းစားရတာနဲ႔တင္ ေခါင္းေျခာက္လိုု႔ ဆက္မစဥ္းစားႏိူင္ဘူး (HaHa react ေပးမိ)
ကိုုယ္ : ေသမေနပါနက္ေတာ့ ဒါမွမဟုုတ္ အိပ္ေဆးအလံုုး၅ဝေလာက္ ခ်ပစ္လိုုက္ရင္ေရာ
N : ေသကာနီးမွ ကံက အေကာင္းလြန္တာမ်ိဳး၊ ဒါမွမဟုုတ္ အဆိုုးလြန္တာမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး မေသမရွင္ျဖစ္ေနမွ ေသေၾကာင္းၾကံစည္မွႈနဲ႔ တရားအစြဲက ခံရဦးမယ္ (HaHa react ေပးမိ)
N : ၾကိဳးဆြဲခ်ဖိုု႔ကလည္း ၾကိဳးခ်ည္ဖိုု႔ အရပ္က မမီျပန္ဘူး
ကိုုယ္ : မ်က္ျပဴး လွ်ာထြက္ အေသမလွ မဟန္ေသးပါဘူး
N : အိမ္ကလူေတြလည္း အလုုပ္ရွဳပ္ဦးမယ္ ငါ့သမီးေလး ဘယ္သူမ်ားစိတ္ညစ္ေအာင္ လုုပ္သလဲဆိုုၿပီး
ကိုုယ္ : က်န္ရစ္သူေတြ တိုုင္ပတ္မွာ အမွႈပတ္မွာပဲ
N : အဲ့က်ရင္ ယူတိုု႔အကုုန္ပါၿပီ၊ စကားေျပာေနက်လူေတြ
ကိုုယ္ : ေအးေလ၊ ယူလည္း အမွႈတြဲထဲပါတယ္၊ အိုုင္ေသရင္…
ကိုုယ္ ေတြးရင္းက ၿပံဳးမိတယ္။ လူတေယာက္ ေသဖိုု႔ဆိုုတာ ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း တကယ္မလြယ္တဲ့ကိစၥ။ မိမိဆံုုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ဘဝၾကီးထဲက ထြက္ခြာသြားသည္ ဆိုုတာမ်ိဳးနဲ႔ ေလာကၾကီးကိုု အႏိူင္ပိုုင္းမယ္ဆိုုတာမ်ိဳး စိတ္ကူးၾကည့္၊ တကယ္ပဲ အႏိူင္ပိုုင္းႏိူင္တာလား၊ အရွံဳးေပးသြားတာလားလို႔ ခႏိူးခနဲ႔ သြားမေမးနဲ႔၊ I don’t f***ing care ဆိုုၿပီး လက္ခလယ္ေထာင္ျပလိုုက္လိမ့္မယ္။ သိပ္ႏူးညံ့တယ္ စိတ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာ အမွႈကိစၥေတြ၊ လံုးဝအထိမခံႏိူင္ေအာင္ ကြဲလြယ္အက္လြယ္ ပါးလ်တယ္။
ေသခ်င္တဲ့လူတေယာက္ရဲ႕စိတ္မွာ အင္မတန္ေမွာင္မည္းေနတဲ့ အမိုုက္တိုုက္ၾကီး တတိုုက္လံုုး ရွိေနတယ္။ သိပ္ေလးလံတယ္။ မေရာက္ဖူးရင္ မသိႏိူင္ဘူး။ သိပ္ေအးစိမ့္နက္ေမွာင္တယ္၊ သိပ္ပင္ပမ္းနာက်င္တယ္၊ အရာရာအဓိပၸါယ္မဲ့ေနတဲ့ ေန႔ေတြညေတြရွိတယ္။ ဒီလိုုအေျခအေနမ်ိဳးထဲက မျဖစ္မေန လြတ္ေျမာက္လိုုသူဟာ က်န္တာ ဘာမွေတြးေနမွာ မဟုုတ္ဘူးဘဲ။ က်န္တာေတြေတြးေနၿပီဆိုု ဒါ ေသခ်ာတယ္ တကယ္ေသခ်င္စိတ္ မရွိေသးလိုု႔…။
ေသခ်င္တဲ့လူတေယာက္ရဲ႕စိတ္မွာ အင္မတန္ေမွာင္မည္းေနတဲ့ အမိုုက္တိုုက္ၾကီး တတိုုက္လံုုး ရွိေနတယ္။ သိပ္ေလးလံတယ္။ မေရာက္ဖူးရင္ မသိႏိူင္ဘူး။ သိပ္ေအးစိမ့္နက္ေမွာင္တယ္၊ သိပ္ပင္ပမ္းနာက်င္တယ္၊ အရာရာအဓိပၸါယ္မဲ့ေနတဲ့ ေန႔ေတြညေတြရွိတယ္။ ဒီလိုုအေျခအေနမ်ိဳးထဲက မျဖစ္မေန လြတ္ေျမာက္လိုုသူဟာ က်န္တာ ဘာမွေတြးေနမွာ မဟုုတ္ဘူးဘဲ။ က်န္တာေတြေတြးေနၿပီဆိုု ဒါ ေသခ်ာတယ္ တကယ္ေသခ်င္စိတ္ မရွိေသးလိုု႔…။
ေတြ႔ေနက်ျမင္ကြင္းေတြ၊ ေတြ႔ေနက်လူေတြရွိတဲ့ လမ္းကေလးထဲ ဘာမွမထူးဆန္းတဲ့ သစ္ပင္ေတြ လူေတြ ကားေတြ ရွဳခင္းေတြ မ်က္ႏွာေတြကိုု ေငးရင္း ကိုုယ္ အိမ္ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္…။
၂၈၀၅၂၀၁၉
ေသျခင္းတရားႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာ ကိစၥ ~
