(ဂ)
ကၽြန္မတို႔ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြမွာ Tag game လို႔ေခၚတဲ့ အေၾကာင္းအရာတူေခါင္းစဥ္တစ္ခုကို ကိုယ္ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ကိုယ္ျမင္တဲ့၊ ခံစားရတဲ့ ရႈေထာင့္ကေန တစ္ေယာက္တစ္ပုဒ္စီ ေရးေပးခိုင္းၾကတာမ်ိဳး လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ခုလည္း ခင္မင္ရတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ညီမငယ္တစ္ေယာက္က အခ်စ္အေၾကာင္းဆိုတဲ့ ေတာ့ပစ္ကို တက္ဂ္လုပ္ၿပီး ေရးေပးဖို႔ ေျပာလာတယ္။ သူ တက္ဂ္ထားတဲ့သူေတြစာရင္းထဲမွာ ခန္႔လည္းပါေနတာမို႔ ခန္႔ အခ်စ္ကို ဘယ္လိုမ်ား ပံုေဖာ္မလဲရယ္လို႔ ကၽြန္မ သိခ်င္ေနခဲ့မိတယ္။
ခန္႔ဆီက အခ်စ္အေၾကာင္းဆိုတဲ့ ပိုစ့္အသစ္ တက္တက္လာခ်င္းပဲ ကၽြန္မ သြားဖတ္လိုက္မိတယ္။ ခန္႔က ခ်စ္ခဲ့ဖူးတာကိုး။ ခ်စ္ေနတုန္းလို႔ဆိုရင္လည္း ေျပာလို႔ရေလာက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မသိတယ္၊ ခန္႔ သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ဖြဲ႔ ေရးထားခဲ့တာေတြက ကၽြန္မ မဟုတ္တဲ့ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ဆိုတာ။ ခန္႔ရယ္ ကၽြန္မ ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲဟင္။ ဝမ္းနည္းစိတ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မ မ်က္ရည္က်မိတယ္။ ဒါဆိုလည္း ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္မကို….။ ကၽြန္မ နားမလည္ဘူး၊ နားမလည္ႏိူင္ပါဘူး ခန္႔ရယ္၊ ခန္႔ ရက္စက္လြန္းပါတယ္။ ေတာ္ပါေတာ့ ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္၊ ကၽြန္မအေပၚ သိပ္ႏူးည့ံခ်ိဳသာ မေနပါနဲ႔ေတာ့လားဟင္။ ကၽြန္မက အမ်ားအျမင္ အေပၚယံမွာသာ မာေၾကာႏိူင္သူရယ္…
စိတ္က မသိလိုက္ခင္မွာပဲ ကၽြန္မလက္က ခန္႔ဖုန္းနံပါတ္ကို ရွာၿပီး ျဖစ္ေနတယ္။ call ဆိုတဲ့ အစိမ္းေရာင္ဖုန္းပံုနဲ႔ ခလုတ္ေလးကို ႏွိပ္ေတာ့မဲ့ဆဲဆဲ။ မ်က္ရည္ေတြက က်လာျပန္တယ္။ ဟင့္အင္း ကၽြန္မ ရုတ္တရက္ ဖုန္းကို ပိတ္ခ်လိုက္တယ္။ မေခၚရဲဘူး၊ မေခၚရဲပါဘူး ခန္႔ရယ္….၊ အဖ်ားေတြတက္ေနတုန္းက တုန္ခိုက္ေနတဲ့ခန္႔အသံကို ၾကားၿပီးခဲ့တဲ့ေနာက္ ခန္႔အသံကို အခါခါ ၾကားခ်င္ေနမိတာ၊ လြမ္းဆြတ္ သတိရစိတ္ေတြနဲ႔ ဖုန္းေခၚလိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိတာ အခါခါရယ္ေလ။
တိုက္ဆိုင္စြာပဲ မင္းခန္႔စည္ဆိုတဲ့ နာမည္ေဘးမွာ မီးစိမ္းကေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လာတာ ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ ကၽြန္မလက္ေတြက ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရႏိူင္ေတာ့ဘူး။
2:52 PM me: ခန္႔ ေနေကာင္းလား
2:52 PM Min: မခ်ိဳေသြး ေကာင္းပါတယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ေတြ မ်ားေနလို႔ပါ
2:53 PM me: ဟုတ္လား ခန္႔ေရးထားတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းေလ ကၽြန္မ သြားဖတ္ၿပီးၿပီ
2:53 PM Min: ေအာ္ ဟားဟား ဟုတ္လား မခ်ိဳေသြး၊ ဘယ္လိုေနလဲဗ်
2:54 PM me: အင္း ေကာင္းပါတယ္ ခန္႔ရဲ႕
ကၽြန္မ ဘာဆက္ေျပာရမယ္မွန္း မသိေတာ့သလို ခန္႔ဘက္ကလည္း တိတ္ဆိတ္လို႔၊ ခဏေနေတာ့မွ…
3:01 PM Min: ကၽြန္ေတာ္ အျပင္သြားေတာ့မယ္ မခ်ိဳေသြး၊ ဂရုစိုက္ေနာ္
ခန္႔ရယ္၊ ကၽြန္မကျဖင့္ ခန္႔နဲ႔ စကားေျပာလို႔ေတာင္ မဝေသးဘူးရယ္…။ ေနပါဦး၊ ေနပါဦးလားဟင္၊ ကၽြန္မနဲ႔ စကားေတြ ေျပာေနပါဦးလားရွင္….ခန္႔ဟာ စိမ္းေတာက္ႏိူင္လြန္းလိုက္တာ…
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ခန္႔အတြက္ မသိေကာင္းတဲ့အရာမ်ားလား ခန္႔ရယ္။ မင္းခန္႔စည္ဆိုတဲ့ မီးစိမ္းေလး လင္းေနရာက မီးခိုးေရာင္ေဖ်ာ့ေလး မွိန္သြားတာကိုၾကည့္ေငးရင္း ကၽြန္မ မ်က္ရည္က်ခဲ့မိတယ္။ ရွင္ မသိပါဘူး ခန္႔ရယ္။ ဒါေတြကို ရွင္ မသိခဲ့ပါဘူးေလ။ ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္မက ကၽြန္မ မဟုတ္သလို ေပ်ာ့ည့ံလြန္းလွတာရယ္…
ဖုန္းျမည္လာလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုမင္းျမတ္၊ သူက ကၽြန္မမိဘေတြ သေဘာက်တဲ့သူ။ တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္မနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ စီစဥ္ေပးၾကေတာ့မဲ့သူ။ သူ႔ဖုန္းကို ျပန္မေျဖဘဲ အသံကို တိုးခ်လိုက္ၿပီး လူက အိပ္ယာထဲ ႏႈံးေခြခ်လိုက္မိတယ္။ ကၽြန္မ ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားမေျပာခ်င္ဘူး ခုခ်ိန္မွာ၊ ခန္႔ရယ္ ရွင္က လြဲလို႔ေပါ့။ ကိုမင္းျမတ္ကို ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ ခံစားလို႔ မရဘူး။ မိဘသေဘာက်တဲ့လူကို တာဝန္တစ္ခုလို ဝတ္ေက်တန္းေက်လက္ခံခဲ့မိတုန္းကလည္း ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေအးေဆးေနခဲ့တယ္။ လက္ရွိရည္းစားကို “အိမ္က ေပးစားသူကို လက္ခံလိုက္ၿပီ၊ ကၽြန္မကိုေမ့လိုက္ပါေတာ့” လို႔ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ေျပာ ထြက္ခဲ့တာ။
ခ်စ္ခဲ့ဖူးေပမဲ့ ကၽြန္မစိတ္လက္ ေပါ့ပါးေနခဲ့တာ။ တကယ့္အခ်စ္ဆိုတာကို မခံစားခဲ့ရလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ တကယ့္အခ်စ္ဆိုတာကေရာ ရွိလို႔လား၊ ကၽြန္မ သံသယရွိခဲ့တယ္။ မထင္ခဲ့ဘူးေလ ခန္႔ရယ္။ ကၽြန္မဘဝမွာ လူတစ္ေယာက္အေပၚ ဒီေလာက္ႀကီး ေလးနက္ တြယ္တာမိလိမ့္မယ္ဆိုတာ။
ကၽြန္မ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ၊ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဟင္။ လူခ်င္းေဝးလို႔ ဓါတ္ပံုေတာင္မျမင္ဘူးဘဲ အသံေလးသာ တစ္ခါၾကားဖူးခဲ့ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေပၚ၊ ခ်က္တင္းမွာ စကားေတြေျပာျဖစ္ၾက၊ တစ္ေယာက္ေရးထားတဲ့စာေတြ တစ္ေယာက္ သြားဖတ္ၾကရံုေလးနဲ႔တင္…. ဒီေလာက္ေတာင္ ၿငိသြားရသတဲ့လား။ ကၽြန္မရဲ႕ ခင္တြယ္စိတ္ေတြကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ေၾကာက္လန္႔ေနခဲ့မိၿပီ ခန္႔ေရ….။
သတိရ မေနခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မက ရွင့္ကို သတိရ မေနခ်င္ဘူးတဲ့ ခန္႔ရယ္….
(ဃ)
ကံၾကမၼာကပဲ မ်က္ႏွာသာေပးခဲ့တာလား၊ ပိုၿပီး နာက်င္စူးနစ္ေစမဲ့ ျမားေတြကပဲ ကၽြန္မဆီ အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္ခ်လာတာလား…။ ခန္႔ရွိေနတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးကို ကၽြန္မ အလုပ္နဲ႔ တစ္ပတ္သြားေနရမတဲ့ေလ။ ခန္႔နဲ႔ ခ်က္တင္မွာ ေျပာမိေတာ့ ခန္႔က ဝမ္းသာအားရပဲ “ဟာ မခ်ိဳေသြး လာပါဗ်ာ လာပါ ႀကိဳဆိုေနပါတယ္” တဲ့။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မ ေလယာဥ္ခ်ိန္က ခန္႔ အလုပ္ခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိတိုးေနတာမို႔ သူ လာမႀကိဳႏိူင္ပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ညေန အလုပ္ကဆင္းတာနဲ႔ ကၽြန္မတည္းခိုရာ ဟိုတယ္ကို လာေခၚၿပီး ညစာ အတူထြက္စားၾကရေအာင္ေနာ္ ဆိုတဲ့ ခန္႔စကားက ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ စိတ္ကူးနဲ႔တင္ ရူးခ်င္စရာ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္ခါမွလည္း မေတြ႔ဖူးၾကတာမို႔ ပိုလို႔စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ကၽြန္မအလုပ္က မန္ေနဂ်ာနဲ႔ စာရင္းကိုင္ Mdm Louise bullockတို႔ လာႀကိဳၾကၿပီး ဟိုတယ္ခ်က္အင္လုပ္ေပး၊ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္မ စာရင္းစစ္ဝင္ရမဲ့ ရံုးခန္းကေလးကို ေခၚသြားျပၾကတယ္။ ညေနမေစာင္းခင္ ဟိုတယ္ျပန္ပို႔ေပးဖို႔ ကၽြန္မကေျပာေတာ့ why တဲ့၊ သူတို႔က ကၽြန္မအတြက္ ဒင္နာပါ စီစဥ္ထားေၾကာင္းေျပာတာမို႔ ကၽြန္မမွာ ခ်ိန္းဆိုထားတာရွိေနေၾကာင္း အားနာနာနဲ႔ပဲ ျငင္းရေတာ့တယ္။ Is that your date ? ဆိုတဲ့ Mdm Louise bullock ရဲ႕ စကားကို ကၽြန္မ ရွက္ျပံဳးေလးနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိတယ္။
ညေန…။ ကၽြန္မစိတ္ေတြ လႈပ္ရွားရလြန္းတဲ့ ညေနခ်ိန္ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ အထူးအေထြ ျပင္ဆင္မေနေတာ့ဘဲ ဆံပင္ေတြကို ဂုတ္ဝဲအတိုင္းခ်ၿပီး ဘီးကုတ္ေလးနဲ႔ နဖူးအေျပာင္သပ္တင္၊ ဒူးေခါင္းေအာက္နားထိရွည္တဲ့ ဇာအနက္ေရာင္ ဂါဝန္ေလးဝတ္ၿပီး ႀကိဳးသိုင္းဖိနပ္အျဖဴေလး ဝတ္လိုက္တယ္။ ႀကိဳးအရွည္နဲ႔ လက္ကိုင္အိတ္အျဖဴေရာင္ေလး လြယ္လိုက္တယ္။ ခန္႔မ်က္လံုးထဲမွာ ကၽြန္မ ၾကည့္ေကာင္းေနလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္လိုက္မိတဲ့အခါ ကၽြန္မပါးျပင္ေတြ ျဗန္းကနဲ ေႏြးေအာင္ရွက္သြား မိျပန္တယ္။
“ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ ငါးမိနစ္ဆိုရင္ ဟိုတယ္ေလာ္ဘီထဲ ေရာက္ၿပီေနာ္၊ ဆင္းေစာင့္ေန” ဆိုတဲ့ ခန္႔အသံက အမိန္႔သံ ဆန္ဆန္ရယ္….။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မက ခန္႔ ဖုန္းမဆက္ခင္ကတည္းက ေလာ္ဘီထဲ ဆင္းေစာင့္ေနခဲ့မိတာ…
ဟိုမွာ ဝင္လာတာ ခန္႔မ်ားလား…။ ခန္႔ဆိုတာ သူလား…။ ခန္႔က သူလား ဟင္….။ ႏွစ္စတုန္းက ခြင့္နဲ႔အျပန္ ပုဂံဘုရားမွာ လူခ်င္း ဝင္တိုက္မိခဲ့တဲ့ မ်က္ဝန္းညိဳဟာ ခန္႔ တဲ့လား။ အဲဒီခဏမွာ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုး ရွိန္းကနဲ။ လည္ပတ္ေနတဲ့ ေသြးေတြရဲ႕တဖ်စ္ဖ်စ္ အသံကို ကိုယ္တိုင္ သိေနၾကားေနရသလိုရယ္…
မင္းခန္႔စည္…
မင္းခန္႔စည္ဆိုတဲ့ေယာက်ာ္းဟာ ကၽြန္မဘဝထဲကို သူ ဘယ္သူဘယ္ဝါပါဆိုတာ ေသခ်ာမသိရခင္ ကတည္းက ေရာက္ရွိႏွင့္ေနတာ….။ ခန္႔ကလည္း မွတ္မိသြားပံုနဲ႔ “မခ်ိဳေသြး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုဖူးၾကတာပဲေနာ္၊ ဟာဗ်ာ ကမာၻႀကီးက က်ဥ္းလိုက္တာ” တဲ့ေလ။
ခန္႔ကားရပ္ထားခဲ့တဲ့ဆီကို လမ္းျဖတ္အကူးမွာ ခန္႔က ကၽြန္မလက္ကို ကေလးတစ္ေယာက္လို ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲကိုင္လိုက္တာမို႔ ကၽြန္မႏွလံုးေသြးေတြ ေဆာင့္တိုးခဲ့ျပန္ပါေရာ။ ဒူးေတြလည္း မခိုင္ခ်င္ေတာ့ဘဲ ခန္႔ေဘးမွာ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့ေခြေနလိုက္တာ….။ ခန္႔မ်က္ႏွာကို ေဘးတိုက္ခိုးၾကည့္မိတဲ့အခါ ခန္႔က ပကတိျဖဴစင္လို႔၊ ဘာအရိပ္အေရာင္မွ မရွိဘဲ အေဖက သားငယ္ကို စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ လမ္းအကူးလက္တြဲထားသလို…အဲဒါမ်ိဳးထက္ မပိုဘူးရယ္။ ခန္႔….၊ ခန္႔ရယ္ ကၽြန္မေတာ့ေလ ကိုယ့္ေသတြင္းကိုယ္ တူးေနမိၿပီ ထင္ပါရဲ႕….
(င)
“မခ်ိဳေသြး လုပ္စရာအလုပ္ေတြရွိရင္ ေန႔လည္ဘက္ေတြမွာ ျဖတ္ထားေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေန႔လည္ ဘက္ အလုပ္ေတြ ရွိတယ္။ ညေန ၆နာရီေနာက္ပိုင္းေတြ အားထားပါလား၊ ကၽြန္ေတာ္ လာေခၚမယ္၊ မခ်ိဳေသြး ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔တိုင္း ညစာအတူစားၾကမယ္ေလ ေနာ္” တဲ့
ခန္႔ရယ္….
ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုး အရည္ေပ်ာ္က်သြားမဲ့ စကားေတြ ရွင္မို႔ ေျပာတတ္ေလတယ္။
ကၽြန္မၿပံဳးၿပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္ေတာ့ ခန္႔က လည္တိုင္ေဘးမွာ ဝဲက်ေနတဲ့ကၽြန္မဆံပင္ေတြကို ကၽြန္မေက်ာေနာက္ သိမ္းပို႔ေပးရင္း “I like you မခ်ိဳေသြး” တဲ့။ ဟင္ ဒါက ဒါက ဘာသေဘာလဲဟင္ ခန္႔။ ႀကိဳက္တယ္…၊ ကၽြန္မကို ႀကိဳက္တယ္တဲ့လား ခန္႔။ ကၽြန္မ နားမလည္ခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မက ရွင့္ကို သံေယာဇဥ္ရွိေနတာ။ ထပ္ေျပာရရင္ အဲ့ဒီသံေယာဇဥ္ဆိုတာထက္ေတာင္ ပိုခ်င္ ပိုေနဦးမွာ ခန္႔ရယ္….
ေပါ့ထရိတ္ရိုက္ဖို႔ ကင္မရာမွာ Canon85mm f/1.8 USMလန္းစ္ကိုေျပာင္းတပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ခဏကေလးကို ကၽြန္မ မွတ္တမ္းတင္ထားလိုက္ခ်င္လို႔ေပါ့ ခန္႔ရယ္။ ခန္႔ကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး ခန္႔မ်က္ႏွာ ေပါ့ထရိတ္ပံုကို ေရွ႕တည့္တည့္ တစ္ပံု၊ ေဘးတိုက္တစ္ပံု ရိုက္ယူလိုက္တယ္။
“ကိုယ္ မင္းကို ႀကိဳက္တယ္”လို႔ ရွင္ေျပာခဲ့တဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးေလ ခန္႔ရဲ႕....
ကၽြန္မရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြမွာ ခန္႔အနားရွိေနရတာကို ေက်နပ္ၾကည္ႏူးရင္း ကုန္ဆံုးေနရတာေလာက္ ၿပီးျပည့္စံုတာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မရွိဖူးဘူး။ ညစာစားရင္း ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းမွာ ဆီအစအနေတြ ေပက်ံတဲ့အခါ ခန္႔က တစ္ရွဴးစေလးနဲ႔ လွမ္းသုတ္ေပးတတ္ေသးတယ္။ ညစာစားၿပီးတဲ့အခါ “ေရာ့ ေရေသာက္လိုက္ဦးေနာ္” ဆိုၿပီး ေရတစ္ခြက္ ကမ္းေပးတတ္ေသးတယ္။
“ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲဟင္ မခ်ိဳေသြး”ဆိုတာနဲ႔ “ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ခန္႔ရယ္” ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ရုပ္ရွင္ရံုေတြဘက္ေမာင္းၿပီး “မခ်ိဳေသြး ၾကည့္ခ်င္တဲ့ကားကို ေရြးေနာ္” တဲ့ေလ။ ခန္႔ၾကည့္ရတာ ကၽြန္မအေပၚ ကေလးတစ္ေယာက္ကို အလိုလိုက္ေနသလိုမ်ိဳးပါ။ ကၽြန္မရင္ထဲ ပုန္ကန္ခ်င္လာတယ္။ ဟင့္အင္း ကၽြန္မ ကေလးမဟုတ္ဘူး ခန္႔ရဲ႕။
“မခ်ိဳေသြး တစ္ခုေလာက္ ခြင့္ျပဳပါလားဟင္”
“အင္း ေျပာေလ ခန္႔”
“ရုပ္ရွင္ရံုထဲေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ မခ်ိဳေသြးကို နမ္းပါရေစ”
ခန္႔….။ ခန္႔ရယ္ ကၽြန္မ ကၽြန္မ ဘာျပန္ေျပာရမလဲ ဘာျပန္ေျပာရမလဲဟင္…။ စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ ဝမ္းနည္းလာတယ္။ ဒါ ကၽြန္မကို ေစာ္ကားတာပဲလို႔ ကၽြန္မ မျမင္ရက္ဘူး။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ခန္႔ဆီက တစ္ခုခုကို ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့မိတာရယ္။ ဒါေပမဲ့…..ခန္႔ရယ္….။ ကၽြန္မ နာနာက်င္က်င္ ျပံဳးျပလိုက္မိတယ္။ ခန္႔က ကၽြန္မလက္ကို ဆုပ္ကိုင္လို႔ အေမွာင္ထဲမွာ ထိုင္ခံုေနရာကို ရွာၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကို လူေတြက ခ်စ္သူေတြလို႔ ထင္မလားပဲေနာ္။
ကၽြန္မရင္ေတြ ခုန္လြန္းလိုက္တာ ခန္႔ရယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား….
ရုပ္ရွင္တစ္ဝက္က်ိဳးေလာက္မွာ ခန္႔က ကၽြန္မပုခံုးေပၚ လက္တင္လာၿပီး ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုးကို သူ႔ဘက္ ဆြဲယူ၊ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းရွိဳက္ခဲ့တယ္။ ပူေႏြးေနလိုက္တာ…ခန္႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက။ ခဏကေလးပဲ….။ ၿပီးေတာ့ “ေရေသာက္လိုက္ဦးေနာ္” တဲ့ ေရသန္႔ဗူးကို ပိုက္တပ္ၿပီး ကၽြန္မလက္ထဲ ထည့္ေပးလာေတာ့ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္ လာတဲ့ကၽြန္မ ခန္႔ေပးလာတဲ့ေရကို အငမ္းမရ ေသာက္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရငတ္မေျပေသးသလို ခံစားရတယ္ ခန္႔ရယ္…
ရုပ္ရွင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျမစ္ကမ္းနံေဘးေလးမွာ အတူထိုင္ခဲ့ၾကေသးတယ္။ ကၽြန္မ ဟန္မေဆာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ခန္႔ပုခံုးေပၚ ေခါင္းတင္မီႏြဲ႔လိုက္မိတယ္။ ကၽြန္မဟာ ခန္႔အတြက္ သိပ္မ်ား လိုက္ေလ်ာလြယ္ကူလြန္းေနသလားဟင္။ ခန္႔က အလိုက္သင့္ျပန္ေမွးထားရင္း ကၽြန္မနဖူးျပင္ေပၚ ဖြဖြေလး ငံု႔ေမႊးတယ္။ ခန္႔ႏႈတ္ခမ္းလႊာေပၚ ကၽြန္မလက္ညွိဳးေလးနဲ႔ တို႔ထိၾကည့္လိုက္မိေတာ့တယ္၊ ကၽြန္မစိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလို႔ရယ္။
ကၽြန္မ ရူးၿပီ၊ ကၽြန္မေတာ့ ရူးပါၿပီ ခန္႔ရယ္…..
Image may be NSFW.Clik here to view.
