သူစိမ်း...

 ​ပျော်ရင်လည်း ရတယ်

မ​ပျော်ရင်လည်း ရတယ်

ဘဝမှာ ဘာအ​ရေးကြီးသလဲ 

ဘာအ​ရေးမကြီးဘူးလဲ....၊

ဒီအသက်အရွယ်မှာမှ ကျွန်မ မသိ​သေးဘူးဆိုရင်...

ခက်ရချည့်...။

ခု​နောက်ပိုင်း​တော့ လူ​တွေ ဘာလာ​ပြော​ပြော ဘယ်လိုပဲ လုပ်ပြပြ...ရင်မခုန်​တော့ဘူး၊ စိတ်လည်း မဆိုး​တော့ဘူး၊ စိတ်လည်းမနာ​တော့ဘူး၊ 

​လောကီ​ရေးရာမှာ တဘက်သားအ​ပေါ် တခါ အနိူင်ရတိုင်း သံသရာမှာ တခါရှုံးသတဲ့...။

ကျွန်မက ​

လောကီ​ရေးရာမှာ အခါခါ ရှုံးဖူးသူ...၊ 

အနိူင်ရယူလိုသူ​တွေအတွက် ​ပေးနိူင်ပစ်လိုက်ဖို့ ဝန်မ​လေးသူ...။ 

ပြုံးပြုံး​လေးပဲ ကြည့်​နေနိူင်ပါတယ်။ 

ဘဝမှာ တခြား​သောသူ​တွေနဲ့ မက်​မောရာချင်းမှ မတူဘဲကွယ်...၊ ဆင်းရဲခြင်းကိုမှ ဒုက်ခလို့ နားလည်​နေကြသူ​တွေအထဲ ​အေးချမ်းသာယာ​​နေခြင်းဟာလည်း ဒုက်ခလို့ ​ပြောရင် ကျွန်မ ရူး​နေပြီလို့ ထင်ကြမလားပဲ...။ 

ဟင့်အင်း...၊ ဘယ်အရာမှ မမြဲဘူး​လေ...။

ဆင်းရဲခြင်းဟာ မမြဲသလို ချမ်းသာခြင်းကလည်း မမြဲဘူး၊ အရာရာဟာ သင်ခါရ...၊ ပြုပြင်​နေရ ပြင်ဆင်​နေရတဲ့ မမြဲခြင်းဒုက်ခ​တွေ...။

​နောက်ဆုံး ဝင်​လေထွက်​လေကို ပြုံးပြုံးက​လေးမှတ်ရင်း ထွက်ခွာသွားဖို့ပဲ...။

မငိုကြပါနဲ့​နော်...၊ 

ကျွန်မလည်း မငိုဘူး...။ 

သံသရာမှာ အသစ်ဖြစ်ခဲ့ရင်​တောင် သူစိမ်း​တွေပဲ ဖြစ်လိုတဲ့ စိတ်နဲ့...၊

ခကအ