ေခတ္ေဟာင္းရုုပ္ရွင္တကားကိုု ၾကည့္ေနရသလိုု
အရာရာမွႈန္ဝါးဝါး
ဖြဲဖြဲမွႈန္မွႈန္ေလးက်ေနတဲ့မိုုးေရထဲ
ေရတိမ္နစ္ေနတဲ့ လမ္းမေတြက ကူရာကယ္ရာမဲ့
ငါ က်ကြဲခဲ့တာ အဲဒီမွာလား
အဲဒီလမ္းမေပၚမွာလား
ငါက ငါ့ကိုုယ္ငါ ျပန္ရွာ
သစ္ပင္ေပၚက သစ္ရြက္တခ်ိဳ႕ လမ္းမေပၚခုုန္ခ်
သစ္ရြက္ေတြ က်ကြဲတတ္သလား…
ေတာ္ေတာ္မွ နာရဲ႕လား
က်ကြဲတာက သစ္ရြက္ေတြ
နာက်င္ေနရတာက ငါျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္
မိုုးေရေတြနစ္မြန္းေနတဲ့ လမ္းမၾကီးထဲ
နာက်င္မွႈေတြကိုု တံခါးေခါက္ ဖြင့္ဝင္လိုုက္တယ္
ငါ့ကိုုယ္ငါ ျပန္ရွာ…
မေတြ႔ေတာ့ဘူး…
ခ်စ္ၾကည္ေအး
ေရးျဖစ္တဲ့ကဗ်ာ ~
=============
ခေတ်ဟောင်းရုပ်ရှင်တကားကို ကြည့်နေရသလို
အရာရာမှှုန်ဝါးဝါး
ဖွဲဖွဲမှှုန်မှှုန်လေးကျနေတဲ့မိုးရေထဲ
ရေတိမ်နစ်နေတဲ့ လမ်းမတွေက ကူရာကယ်ရာမဲ့
ငါ က်ကြဲခဲ့တာ အဲဒီမွာလား
အဲဒီလမ်းမပေါ်မှာလား
ငါက ငါ့ကိုယ်ငါ ပြန်ရှာ
သစ်ပင်ပေါ်က သစ်ရွက်တချို့ လမ်းမပေါ်ခုန်ချ
သစ်ရွက်တွေ က်ကြဲတတ္သလား
တော်တော်မှ နာရဲ့လား
က်ကြဲတာက သစ်ရွက်တွေ
နာကျင်နေရတာက ငါဖြစ်ဖြစ်နေတယ်
မိုးရေတွေနစ်မွန်းနေတဲ့ လမ်းမကြီးထဲ
နာကျင်မှှုတွေကို တံခါးခေါက် ဖွင့်ဝင်လိုက်တယ်
ငါ့ကိုယ်ငါ ပြန်ရှာ
မတွေ့တော့ဘူး
ချစ်ကြည်အေး
ရေးဖြစ်တဲ့ကဗျာ ~