မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေဒါင္လိုက္ႀကီး ေနလိုက္တာပါပဲ
တစ္ေနရာစာရွိရင္ေတာ့ ၉၀ ဒီဂရီအတိုင္း ေထာင့္မခ်ိဳးဘဲ ေကြးခ်ပ်င္းရိလို႔
ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာေတြအတြက္ ထံုးစံေတြ က်င့္ဝတ္ေတြဆိုတာကို
I G N O R A N C E ဆိုတဲ့ ျခင္းႀကီးတစ္လံုးထဲ လံုးေထြးလႊင့္ပစ္ထားလိုက္တတ္တယ္
ဘဝမွာ ျဖစ္တည္ လက္ခံထားမႈေတြကို စိမ္းလန္းေနေအာင္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္မႈ ျပဳေနရတာေလာက္
ၿငီးေငြ႔ဖို႔ေကာင္းတာ မရွိဘူး
သံေယာစဥ္ေတြကို သူ႔အတိုင္းစာလံုးေပါင္းရင္း ေရညီမ်ဥ္းအတိုင္း အလ်ားလိုက္ခ်ၾကည့္
လစ္တမာ့စကၠဴနဲ႔တို႔ၿပီး အေရာင္ ေျပာင္း မေျပာင္း စမ္းၾကည့္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဘာင္ေတြ ကနားေတြခတ္ထားျခင္းမွာ မုန္းတီးရင္း
ၿငိတြယ္ျခင္းေတြကို အေရာင္ခၽြတ္ဖို႔ ဘယ္လိုခၽြတ္ေဆးမ်ိဳး လိုအပ္မလဲ
ဒဏ္ရာေတြ အနာတရေတြကိုေတာ့ အျဖဴေရာင္အတိုင္းထားၿပီး တန္းထိုးခ်ိတ္ဆြဲလိုက္တယ္
ကိုယ့္ရဲ႕ ေန႔ တစ္ဓူဝေတြထဲ...တသသၾကည့္ေနဖို႔
ၿပီးမွ ေအာက္ေျခစာတမ္းကို R E D အနီေရာင္လို႔ စာတမ္းထိုးလိုက္မယ္
ကိုယ္ဟာ ျဖစ္တည္မႈတစ္ခုကေန ျဖစ္တည္မႈတစ္ခုကို လွမ္းခ်ိတ္
ကိုယ့္ေသြးေတြကို ေဖာက္ထုတ္လိုက္ေတာ့ အစိမ္းေတာက္ေတာက္ေတြ ပန္းထြက္လာ
အစိမ္းေရာင္ တဲ့...
ကဲ မင္း ဘယ္လို ဘာသာျပန္ၾကည့္ခ်င္သလဲ
ကဲ မင္း ဘယ္လို ဘာသာျပန္ၾကည့္ခ်င္သလဲ
ကိုယ္ဟာ....
ကုိယ္ စိတ္ နွလံုး သံုးပါးစလံုး စရံအျဖစ္ မင့္ဆီ ထားပစ္ခဲ့တဲ့သူ
မင့္ဘယ္ဘက္ကို ၄၅ ဒီဂရီ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လိုက္ ျပဴတင္းေပါက္မွာ
မ်က္ဝန္းေတြကို အျပင္ဘက္လႊတ္ပို႔ထားတဲ့ ကိုယ့္ညာဘက္ပါးျပင္တစ္ျခမ္း
အလြမ္းဆိုတာကို ဆႏၵရွိသလို မက္ေမာနမ္းရွိဳက္ရင္း...
အတူဆို
ဒီအတိုင္းပဲ ဒီအတိုင္းပဲ ဒီအတိုင္းပဲ ဒီအတိုင္းပဲ...
ပစ္ခ် ထားခဲ့လိုက္ပါေတာ့ ျဖစ္သလို ၾကံဳသလို
ပစ္ခ် ထားခဲ့လိုက္ပါေတာ့ ျဖစ္သလို ၾကံဳသလို
ကိုယ္ဟာ....
ေျမျပင္ညီရဲ႕အေပၚ ခပ္ေကြးေကြးေလး အိပ္စက္ေနခဲ့တယ္
